Het spreekwoord zegt zo rot als een mispel. Dat klopt want de mispel een (bijna vergeten) vrucht dient grotendeels zacht te zijn dus overrijp om verwerkt te kunnen worden. De rijpe vruchten zijn hard als deze geplukt worden en moeten echt doorrijpen. In de middeleeuwen werd de mispel nog veel gekweekt in kloostertuinen. Nu alleen in oude moestuinen. Het seizoen is september/oktober.
Het vruchtvlees is na doorrijpen bruin, met een zachtere structuur. Erg lekker om als compote te bereiden waarbij de smaak zeer goed combineert bij mooie kazen als dessert.
doorrijpen: leg de mispels op een houten rooster in een donkere en vooral droge ruimte met goede ventilatie. vroeger had men hier speciale kastjes voor: een soort kommodes met houten roosters in de bodem. Wel regelmatig controleren en de beschimmelde eruit halen.
Dit rijpen duurt een maand of 2-3. Vandaar dat mispels geoogst in sep-okt pas in december en begin januari gegeten kunnen worden.
Verwerken als een moesappel. Mispels hebben na rijping een sterke kaneelgeur en -smaak met de wrange ondertoon van bv goudreinet.
Heb ze jaren geleden een keer van mijn groenteboer gekregen, kistje vol en al redelijk rijp. Moet zeggen dat na wat experimenteren ik er absoluut gek op ben alleen jammer dat ze bijna niet meer te krijgen zijn.
I love defenseless animals, especially in a good gravy
Van de week een hele lading mispels uit de tuin gehaalt, 4 ISPC kratten vol.
Eigenlijk moet je ze zo lang laten hangen dat ze helemaal gaan rotten, normaal gesproken gaat de vors er over en vallen alle mispels er af.
Op dit moment waren ze zo rot dat ze nu al van de struik vielen, om de vors dan na te bootsen even een nacht in de vriescel zetten.
Daarna ontdooien, opkoken met geleisuiker en door zeef drukken. Heb je een enorm mooie jam van mispels. Lekker bij kaas of verwerken in desserts.
