Ik kreeg via bijzondere restaurants een enquete binnen over sterren;
Graag uw medewerking aan een korte enquête over de Michelin-ster:
Vandaag maakte restaurant In d’en Dillegaard (Nuth, Zuid-Limburg) bekend dat zij hun Michelin-ster (onder koks de hoogst gewaardeerde culinaire erkenning) inleveren omdat zij hier eerder last dan vreugde van beleven. De gasten verwachten luxueuze gerechten op de kaart plus een passend stijlvol interieur. Velen blijven daardoor ook weg, zo concluderen de eigenaren.
Graag een X voor uw keuze (meerdere X-jes mag):
A. Profiel
Ik ben consument
Ik ben professional in de horeca
B. Restaurants met een Michelin-ster zijn voor mij:
spannende plekken om te eten, culinair avontuur dus
per definitie duur en onaantrekkelijk
interessant, maar niet ‘per definitie’ (ik wil altijd meer van de zaak weten)
het zegt me eigenlijk niets
C. Een restaurant met een ster bezoek ik gemiddeld:
meerdere keren per maand
een keer per maand
een keer per kwartaal
eens in het half jaar
nooit
D. Het hebben van een Michelin-ster betekent volgens mij formeel dat het restaurant:
een uitstekende keuken heeft
een aansprekende ambiance en bediening heeft
zowel een uitstekende keuken als ambiance heeft
E. Wat mij betreft heeft een restaurant met een ster:
alleen een uitstekende keuken
alleen een aansprekende ambiance en bediening
zowel die topkeuken als topbediening en ambiance
F. De reputatie van sterrenrestaurants in het algemeen is:
vooral overdreven duur
duur, maar je krijgt waar voor je geld
de weg naar culinair avontuur
stijve bediening
zaken waar je ‘waar voor je geld’ krijgt, dat mag wat kosten
de enige garantie waar voor je geld te krijgen
G. In economisch zware tijden zal ik ...
geen sterrenrestaurants meer bezoeken
minder vaak sterrenrestaurants bezoeken
nog beter letten op de verhouding tussen prijs en kwaliteit
uit eten überhaupt tot een minimum beperken
Dank voor uw medewerking!
Pieter J. Bogaers
_______________________________________________________________
opzich wel goeie vragen.
Jammen dat er weer een zaak minder met een ster is. Maar, als de gasten het willen..zal je wel geen andere keus hebben.???
In d'en dillegaard wil geen ster meer
In d'en dillegaard wil geen ster meer
"ein Gericht kann immer nur so gut sein, wie es seine Grundprodukte sind" R.Speth
www.koksforum.nl
www.koksforum.nl
Re: In d'en dillegaard wil geen ster meer
Wat zijn jouw antwoorden Leo?
When there's smoke, there's flavor (Colgin)
Re: In d'en dillegaard wil geen ster meer
Beetje vreemde vragenlijst. Ze gaan er van maar even vanuit dat iedere lezer in economische zware tijden minder uit eten gaat. Dan kan ik de uitkomst van zo'n enquete wel al raden: Nederland kiest minder vaak voor sterrenrestaurant...slechte enquete dit..
Re: In d'en dillegaard wil geen ster meer
laat ik het zo zeggen.
bij sommige denk wouhhhhhh dit is top en bij andere denk ik nou als hun er 1 hebben kook ik er 2.
sterren kunnen mij gestolen worden laat mij maar met de mooiste produckten koken en mijn hut zit tot nu toe vol gelukkig.
zeker in deze tijd
bij sommige denk wouhhhhhh dit is top en bij andere denk ik nou als hun er 1 hebben kook ik er 2.
sterren kunnen mij gestolen worden laat mij maar met de mooiste produckten koken en mijn hut zit tot nu toe vol gelukkig.
zeker in deze tijd
Re: In d'en dillegaard wil geen ster meer
Enquête imago sterrenrestaurant
Sterrenrestaurant kan rekenen op terugval van 35 procent
Uit een enquête onder 2750 abonnees van de nieuwsbrief van de website BijzondereRestaurants blijkt dat 35 procent van de respondenten minder vaak een sterrenrestaurant zal bezoeken. Ruim 60 procent van de ondervraagden zegt nog beter op de prijs-kwaliteitverhouding te gaan letten. Het publiek wordt dus kritischer. De enquête werd opgezet naar aanleiding van het nieuws dat een Zuid-Limburgs restaurant besloot zijn ster terug te geven ‘om de drempel te verlagen’.
Geen slecht imago
Het imago van sterrenrestaurants is niet ‘slecht’ te noemen, zo blijkt uit het bescheiden onderzoek. Slechts een klein deel (8 procent) van het publiek ziet sterrenrestaurants als ‘duur en onaantrekkelijk’. Het grootste deel (90 procent) van de respondenten vindt de restaurants spannend en interessant, maar de helft van de respondenten wil vooraf wel wat meer van het restaurant weten voor men er uit eten gaat.
Frequentie
Verder heeft een groot deel van de respondenten (39%) aangegeven tot nu toe twee keer per jaar een sterrenrestaurant te bezoeken. Iets minder dan een derde gaat hier vier keer per jaar uit eten. Slechts een klein deel (ruim één op de tien) van de respondenten bezoekt maandelijks een sterrenrestaurant. Ongeveer een achtste bezoekt nooit een sterrenrestaurant.
Misverstand
Opvallen was de reactie op de vraag: wat betekent het volgens Michelin een ster te hebben? Het correcte formele antwoord is ‘een uitstekende keuken in zijn klasse’ (dat zou dus ook van een eetcafé kunnen zijn). Het gaat Michelin dus primair om de keuken. Entourage en bediening volgen in veel latere instantie. Velen (55%) denken dat Michelin het totaal bekijkt alvorens een ster te geven. Dat misverstand leeft ook bij 45% van de professionals. Bijna driekwart (74%) vindt overigens dat Michelin alle factoren moet betrekken bij het verlenen van een ster: keuken, bediening en ambiance.
Teruggeven ster: opmerkingen in de marge
Het nieuwsfeit (de teruggegeven ster) leverde ook veel losse opmerkingen ‘in de marge’ op zoals die van Fons van Groeningen, oud-Alliance-voorzitter en patron van Kaatje bij de Sluis in Blokzijl.
“De waarde van Michelin-sterren heeft zich door de jaren heen bewezen, zowel bij consumenten als bij restaurateurs. Het zogenaamde ‘sterren inleveren’ is in de meeste gevallen een poging om extra publiciteit te genereren over de rug van een organisatie die heel gedegen en onderbouwd de weg wijst in een, zeker voor consumenten, doolhof van goede en slechte restaurants. Meestal zijn veelvuldige reële klachten van gasten over kwaliteit en service de ware achtergrond van dit ‘inleveren’. Een Michelin-sterwaardig restaurant heeft een eigen gastenbestand opgebouwd in de loop van jaren, dat zijn eigen kwaliteit, sfeer en stijl heeft en daar hebben die extra Michelin-ster-bezoekers, nauwelijks enige vat op. In tegendeel: eenvoud en kwaliteit kan zelfs een extra argument zijn, om een sterrenrestaurant te bezoeken. Er zijn voldoende relatief eenvoudige sterrenrestaurants met een relatief eenvoudige goede keuken, die het tegendeel van de stelling bewijzen, dat gasten meer luxe verwachten bij een sterrenrestaurant”, aldus Fons van Groeningen.
Epicurist Tonny Eyk schrijft ons: “Al zo'n kleine honderd jaar zijn er kankeraars betreffende een nieuwe uitgave van de Guide Michelin. Echter, het zijn meestal losers en veelal nitwits die zich dan roeren en manifesteren. Zelfs het NOS-journaal maakte naar aanleiding van de 100ste editie van de Guide Michelin nog een bedenkelijke opmerking, maar dat kan je van zo'n redactie verwachten.
Dat In d'n Dillegaard in Nuth de ster inlevert is zeer verstandig gezien de opmerking van de uitbater: "De gasten verwachten luxueze gerechten op de kaart plus een passend stijlvol interieur." In de Guide Michelin staat voor toekenning van een ster slechts aangegeven: "Een heel goede keuken in zijn categorie" ... en daar staat niets te lezen over luxueuze gerechten en een passend stijlvol interieur. Terug naar de snackbar, zou ik zeggen.
In mijn leven heb ik honderden bezoeken gebracht aan restaurants en hotels (ook in Japan en Hong Kong). Een betere gids dan de Guide Michelin kan men zich niet wensen. Het is mij echter ook wel eens overkomen dat ik een vraagteken plaatste bij het toekennen van een ster, maar vooruit, ondanks mijn kleine twijfels (en dat zijn er maar weinig geweest) blijft de Guide Michelin onovertrefbaar (en gelukkig zonder advertenties). Voor een gemotiveerde chef-kok en restaurantuitbater is een Michelin-ster geen LAST, maar een LUST!”
Moedig
Gerfried Hoogeveen, directeur van hotel-restaurant Lubbelinkhof in Odoorn: “Ik vind het een erg moedige beslissing van Michèl en Suzan, mede omdat er erg veel restaurateurs en topkoks zijn die hun ego belangrijker vinden dan een gezonde bedrijfsvoering. Veel van de betere restaurants hebben een relatief groot aantal zakelijke gasten, ook wij bedienen deze doelgroep en merken dat de echte zakelijke markt in het huidige economische klimaat voorzichtiger is geworden. Gelukkig hebben wij een goede mix van doelgroepen in huis waardoor wij minder conjunctuurgevoelig zijn. Wij zijn van mening dat we deze periode juist kunnen gebruiken om ons nog beter te onderscheiden door de puntjes op de i te zetten, een nog betere service te verlenen en ons culinaire niveau te handhaven en zo mogelijk te verbeteren met name door te blijven zoeken naar leuke en verrassende producten voor een reële prijs die met liefde en passie bereid en gepresenteerd worden.”
Ster klopt op
Nico Blokker van voormalig sterrenrestaurant Rue du Bois in Alkmaar schrijft: “Het sterrenrestaurant wordt al jaren door onder meer De Telegraaf gepromoot of de wereld vergaat. In principe is de toekenning van een ster een hoogtepunt van waardering voor de eigenaar en chef-kok. maar wat als de chef weggaat en de eigenaar met een nieuw team moet herstarten. Er wordt veel te veel op de glamour gelet door de pers. Horeca is simpel: plezier in je gastheerschap en proberen je zaak overeind te houden. Dat waarderen vaste gasten en dan loopt je zaak jaar in jaar uit. Dingen worden door een ster teveel opgeklopt.”
Sjanie de Geus (Restaurant De Watergeus): (...) “Met of zonder ster, als je inslaapt ben je er geweest. Het kost zo af en toe weer eens een slapeloze nacht en dat is misschien helemaal niet zo erg. Zijn we allemaal weer eens bij de les en dat geldt voor iedereen, restaurateur of niet.”
Zelf opgelegde sters
Laurent Van de Vijver, voorzitter van Jeunes Restaurateurs d’Europe in België: “Ik ken natuurlijk de chef niet, noch de keuken en het huis voor de ster, maar ... behaal je een ster niet voor de kwaliteit van de keuken (en eventueel de ambiance) door wat vooraf ging? De stress om de ster te behouden, die leg je jezelf op. Niemand vraagt – en zeker Michelin niet – dat je ineens een sommelier aanwerft, ander bestek aanschaft en wat weet ik nog meer. Denkt hij nu echt dat een brasserie runnen minder stresserend is? Het eten moet ook lekker zijn, de tafel netjes opgeruimd, het personeel moet ook lachen naar de klanten, et cetera. En dit in crisistijd of niet.
Ik begrijp wel dat sommige Michelin-klanten een beeld ophangen van sterrenrestaurants à la Ducasse in het Plaza Athenée (Parijs, red.) willen, maar er zijn voorbeelden genoeg in de sterrenwereld waar stijfheid à la francais echt niet van toepassing is: La Paix in Brussel (veredeld café met ster), Noma in Kopenhagen (geen linnen, schapenwol op de stoel, maar wel twee sterren!) en Astrance of Pierre Gagnaire (met 3 sterren) om er maar enkele te noemen.”
Andere marktbenadering beter
Een bekende restaurateur die anoniem wenst te blijven schrijft:
“In D’en Dillegaard toont een typisch voorbeeld van een turn around strategy: Een compleet andere marktbenadering kiezen, maar wel met behoud van je kerncompetenties (hoge kwaliteit eten, service en sfeervol). Maar m.i kun je beter je ster behouden en een andere marktbenadering kiezen, nu lijkt het wel of je niet meer geassocieerd wilt worden met hoge kwaliteit eten en service. (...)
Alhoewel ik het besluit van Michèl en Suzan respecteer denk ik er dus anders over. In plaats van dat ze de ster in een voordeel laten spreken maken ze er nu een nadeel van. Bovendien vergroten ze hun concurrentie alleen nog maar, omdat er veel meer middenklasse zaken zijn. Wat onderscheid hun nu van de rest?
Als je voor middenklasse prijzen bij een gezellig Michelin-ster restaurant kunt gaan eten (instapmenu), lijkt mij dit een veel betere zet. Instapprijzen in vele sterrenrestaurants zijn nu nog aan de hoge kant.”
En tot slot schrijft Roberto Ploeg: “Het betreft natuurlijk wel een bandengids ... Het gedoe met sterren vind ik vaak wat overdreven, een beetje sheriff-achtig. Het verschil tussen één, twee en drie sterren is meestal de ambiance. Ik hoop dat Bridgestone ook met een gids komt, die banden zijn namelijk nog beter (niet alleen in de Formule 1).
Sterrenrestaurant kan rekenen op terugval van 35 procent
Uit een enquête onder 2750 abonnees van de nieuwsbrief van de website BijzondereRestaurants blijkt dat 35 procent van de respondenten minder vaak een sterrenrestaurant zal bezoeken. Ruim 60 procent van de ondervraagden zegt nog beter op de prijs-kwaliteitverhouding te gaan letten. Het publiek wordt dus kritischer. De enquête werd opgezet naar aanleiding van het nieuws dat een Zuid-Limburgs restaurant besloot zijn ster terug te geven ‘om de drempel te verlagen’.
Geen slecht imago
Het imago van sterrenrestaurants is niet ‘slecht’ te noemen, zo blijkt uit het bescheiden onderzoek. Slechts een klein deel (8 procent) van het publiek ziet sterrenrestaurants als ‘duur en onaantrekkelijk’. Het grootste deel (90 procent) van de respondenten vindt de restaurants spannend en interessant, maar de helft van de respondenten wil vooraf wel wat meer van het restaurant weten voor men er uit eten gaat.
Frequentie
Verder heeft een groot deel van de respondenten (39%) aangegeven tot nu toe twee keer per jaar een sterrenrestaurant te bezoeken. Iets minder dan een derde gaat hier vier keer per jaar uit eten. Slechts een klein deel (ruim één op de tien) van de respondenten bezoekt maandelijks een sterrenrestaurant. Ongeveer een achtste bezoekt nooit een sterrenrestaurant.
Misverstand
Opvallen was de reactie op de vraag: wat betekent het volgens Michelin een ster te hebben? Het correcte formele antwoord is ‘een uitstekende keuken in zijn klasse’ (dat zou dus ook van een eetcafé kunnen zijn). Het gaat Michelin dus primair om de keuken. Entourage en bediening volgen in veel latere instantie. Velen (55%) denken dat Michelin het totaal bekijkt alvorens een ster te geven. Dat misverstand leeft ook bij 45% van de professionals. Bijna driekwart (74%) vindt overigens dat Michelin alle factoren moet betrekken bij het verlenen van een ster: keuken, bediening en ambiance.
Teruggeven ster: opmerkingen in de marge
Het nieuwsfeit (de teruggegeven ster) leverde ook veel losse opmerkingen ‘in de marge’ op zoals die van Fons van Groeningen, oud-Alliance-voorzitter en patron van Kaatje bij de Sluis in Blokzijl.
“De waarde van Michelin-sterren heeft zich door de jaren heen bewezen, zowel bij consumenten als bij restaurateurs. Het zogenaamde ‘sterren inleveren’ is in de meeste gevallen een poging om extra publiciteit te genereren over de rug van een organisatie die heel gedegen en onderbouwd de weg wijst in een, zeker voor consumenten, doolhof van goede en slechte restaurants. Meestal zijn veelvuldige reële klachten van gasten over kwaliteit en service de ware achtergrond van dit ‘inleveren’. Een Michelin-sterwaardig restaurant heeft een eigen gastenbestand opgebouwd in de loop van jaren, dat zijn eigen kwaliteit, sfeer en stijl heeft en daar hebben die extra Michelin-ster-bezoekers, nauwelijks enige vat op. In tegendeel: eenvoud en kwaliteit kan zelfs een extra argument zijn, om een sterrenrestaurant te bezoeken. Er zijn voldoende relatief eenvoudige sterrenrestaurants met een relatief eenvoudige goede keuken, die het tegendeel van de stelling bewijzen, dat gasten meer luxe verwachten bij een sterrenrestaurant”, aldus Fons van Groeningen.
Epicurist Tonny Eyk schrijft ons: “Al zo'n kleine honderd jaar zijn er kankeraars betreffende een nieuwe uitgave van de Guide Michelin. Echter, het zijn meestal losers en veelal nitwits die zich dan roeren en manifesteren. Zelfs het NOS-journaal maakte naar aanleiding van de 100ste editie van de Guide Michelin nog een bedenkelijke opmerking, maar dat kan je van zo'n redactie verwachten.
Dat In d'n Dillegaard in Nuth de ster inlevert is zeer verstandig gezien de opmerking van de uitbater: "De gasten verwachten luxueze gerechten op de kaart plus een passend stijlvol interieur." In de Guide Michelin staat voor toekenning van een ster slechts aangegeven: "Een heel goede keuken in zijn categorie" ... en daar staat niets te lezen over luxueuze gerechten en een passend stijlvol interieur. Terug naar de snackbar, zou ik zeggen.
In mijn leven heb ik honderden bezoeken gebracht aan restaurants en hotels (ook in Japan en Hong Kong). Een betere gids dan de Guide Michelin kan men zich niet wensen. Het is mij echter ook wel eens overkomen dat ik een vraagteken plaatste bij het toekennen van een ster, maar vooruit, ondanks mijn kleine twijfels (en dat zijn er maar weinig geweest) blijft de Guide Michelin onovertrefbaar (en gelukkig zonder advertenties). Voor een gemotiveerde chef-kok en restaurantuitbater is een Michelin-ster geen LAST, maar een LUST!”
Moedig
Gerfried Hoogeveen, directeur van hotel-restaurant Lubbelinkhof in Odoorn: “Ik vind het een erg moedige beslissing van Michèl en Suzan, mede omdat er erg veel restaurateurs en topkoks zijn die hun ego belangrijker vinden dan een gezonde bedrijfsvoering. Veel van de betere restaurants hebben een relatief groot aantal zakelijke gasten, ook wij bedienen deze doelgroep en merken dat de echte zakelijke markt in het huidige economische klimaat voorzichtiger is geworden. Gelukkig hebben wij een goede mix van doelgroepen in huis waardoor wij minder conjunctuurgevoelig zijn. Wij zijn van mening dat we deze periode juist kunnen gebruiken om ons nog beter te onderscheiden door de puntjes op de i te zetten, een nog betere service te verlenen en ons culinaire niveau te handhaven en zo mogelijk te verbeteren met name door te blijven zoeken naar leuke en verrassende producten voor een reële prijs die met liefde en passie bereid en gepresenteerd worden.”
Ster klopt op
Nico Blokker van voormalig sterrenrestaurant Rue du Bois in Alkmaar schrijft: “Het sterrenrestaurant wordt al jaren door onder meer De Telegraaf gepromoot of de wereld vergaat. In principe is de toekenning van een ster een hoogtepunt van waardering voor de eigenaar en chef-kok. maar wat als de chef weggaat en de eigenaar met een nieuw team moet herstarten. Er wordt veel te veel op de glamour gelet door de pers. Horeca is simpel: plezier in je gastheerschap en proberen je zaak overeind te houden. Dat waarderen vaste gasten en dan loopt je zaak jaar in jaar uit. Dingen worden door een ster teveel opgeklopt.”
Sjanie de Geus (Restaurant De Watergeus): (...) “Met of zonder ster, als je inslaapt ben je er geweest. Het kost zo af en toe weer eens een slapeloze nacht en dat is misschien helemaal niet zo erg. Zijn we allemaal weer eens bij de les en dat geldt voor iedereen, restaurateur of niet.”
Zelf opgelegde sters
Laurent Van de Vijver, voorzitter van Jeunes Restaurateurs d’Europe in België: “Ik ken natuurlijk de chef niet, noch de keuken en het huis voor de ster, maar ... behaal je een ster niet voor de kwaliteit van de keuken (en eventueel de ambiance) door wat vooraf ging? De stress om de ster te behouden, die leg je jezelf op. Niemand vraagt – en zeker Michelin niet – dat je ineens een sommelier aanwerft, ander bestek aanschaft en wat weet ik nog meer. Denkt hij nu echt dat een brasserie runnen minder stresserend is? Het eten moet ook lekker zijn, de tafel netjes opgeruimd, het personeel moet ook lachen naar de klanten, et cetera. En dit in crisistijd of niet.
Ik begrijp wel dat sommige Michelin-klanten een beeld ophangen van sterrenrestaurants à la Ducasse in het Plaza Athenée (Parijs, red.) willen, maar er zijn voorbeelden genoeg in de sterrenwereld waar stijfheid à la francais echt niet van toepassing is: La Paix in Brussel (veredeld café met ster), Noma in Kopenhagen (geen linnen, schapenwol op de stoel, maar wel twee sterren!) en Astrance of Pierre Gagnaire (met 3 sterren) om er maar enkele te noemen.”
Andere marktbenadering beter
Een bekende restaurateur die anoniem wenst te blijven schrijft:
“In D’en Dillegaard toont een typisch voorbeeld van een turn around strategy: Een compleet andere marktbenadering kiezen, maar wel met behoud van je kerncompetenties (hoge kwaliteit eten, service en sfeervol). Maar m.i kun je beter je ster behouden en een andere marktbenadering kiezen, nu lijkt het wel of je niet meer geassocieerd wilt worden met hoge kwaliteit eten en service. (...)
Alhoewel ik het besluit van Michèl en Suzan respecteer denk ik er dus anders over. In plaats van dat ze de ster in een voordeel laten spreken maken ze er nu een nadeel van. Bovendien vergroten ze hun concurrentie alleen nog maar, omdat er veel meer middenklasse zaken zijn. Wat onderscheid hun nu van de rest?
Als je voor middenklasse prijzen bij een gezellig Michelin-ster restaurant kunt gaan eten (instapmenu), lijkt mij dit een veel betere zet. Instapprijzen in vele sterrenrestaurants zijn nu nog aan de hoge kant.”
En tot slot schrijft Roberto Ploeg: “Het betreft natuurlijk wel een bandengids ... Het gedoe met sterren vind ik vaak wat overdreven, een beetje sheriff-achtig. Het verschil tussen één, twee en drie sterren is meestal de ambiance. Ik hoop dat Bridgestone ook met een gids komt, die banden zijn namelijk nog beter (niet alleen in de Formule 1).
"ein Gericht kann immer nur so gut sein, wie es seine Grundprodukte sind" R.Speth
www.koksforum.nl
www.koksforum.nl
Re: In d'en dillegaard wil geen ster meer
Leo schreef: “De waarde van Michelin-sterren heeft zich door de jaren heen bewezen, zowel bij consumenten als bij restaurateurs. Het zogenaamde ‘sterren inleveren’ is in de meeste gevallen een poging om extra publiciteit te genereren over de rug van een organisatie die heel gedegen en onderbouwd de weg wijst in een, zeker voor consumenten, doolhof van goede en slechte restaurants. Meestal zijn veelvuldige reële klachten van gasten over kwaliteit en service de ware achtergrond van dit ‘inleveren’. ”, aldus Fons van Groeningen.
Oooooooooooooh! Vandaar dat Marco Pierre White in '99 zijn 3 sterren heeft ingeleverd! Hij kreeg natuurlijk veel klachten en kon wel wat publiciteit gebruiken!
Hoe zat dat met Halvemaan eigenlijk?Prima boekkie hoor trouwens dat rooie gidsje.. Stuk kundiger, objectiever en minder lobby-gevoelig dan veel concurrenten ervan. En blijkbaar mag je dus aangeven dat je niet in het gidsje opgenomen wilt worden? Best opmerkelijk vind ik dat, probeer dat maar eens met de concurerende blaadjes! Die staan gelijk op hun achterste poten over dat ze het recht hebben om ten behoeve van "de consument" hun persoonlijke meningkjes in een, vaak slecht geresearched, smeuig verhaal in geuren (helaas niet mogelijk) en kleuren op te schrijven.
Mother Nature is the true artist, and the chef is merely the technician. MPW
Re: In d'en dillegaard wil geen ster meer
weet het niet precies..zal het vragen al ik 'm weer zie...Pluter schreef:Leo schreef: Oooooooooooooh! Vandaar dat Marco Pierre White in '99 zijn 3 sterren heeft ingeleverd! Hij kreeg natuurlijk veel klachten en kon wel wat publiciteit gebruiken!
dacht dat hij hem ook niet wilde..
"ein Gericht kann immer nur so gut sein, wie es seine Grundprodukte sind" R.Speth
www.koksforum.nl
www.koksforum.nl
Re: In d'en dillegaard wil geen ster meer
Heb dergelijke situatie van dichtbij meegemaakt bij Sir ANthony Van Dijck en geloof me er was helemaal geen sprake van meer aandacht te willen verkrijgen, voor sommige chefs is het nu eenmaal een zeer grote druk om mee om te gaan en inderdaad gaan de gasten soms het onmogelijke verwachten want je hebt toch sterren he. Door heel dat gebeuren toen (20j geleden) ben ik er nu nog steeds niet uit of heel de sterren kwestie wel zo leuk is als chef.
Het gras is steeds groener aan de andere zijde. Helaas is het dan ook meestal kunstgras!
Dave
Dave
Re: In d'en dillegaard wil geen ster meer
is dat nou een leuke tent? We zijn er pas lang gelopen, en per ongeluk even wezen kijken. Helaas dicht.
Leuke naam in elk geval.
Leuke naam in elk geval.
"ein Gericht kann immer nur so gut sein, wie es seine Grundprodukte sind" R.Speth
www.koksforum.nl
www.koksforum.nl
Re: In d'en dillegaard wil geen ster meer
is zeker een leuke tent!! nog steeds behoorlijke kwaliteit enkel heeft Marc Paesbrugge de chef eigenaar toendertijd besloten om zijn sterren aan de kapstok te hangen. Maar ondanks dit blijft het nog steeds een goede plaats om te genieten.
Marc hoort nog steeds tot de 3 van Antwerpen (Johan van het fornuis en Jan van bellefleur). die het Culinaire top naar Antwerpen brachten.
Marc hoort nog steeds tot de 3 van Antwerpen (Johan van het fornuis en Jan van bellefleur). die het Culinaire top naar Antwerpen brachten.
Het gras is steeds groener aan de andere zijde. Helaas is het dan ook meestal kunstgras!
Dave
Dave
Re: In d'en dillegaard wil geen ster meer
Net een klein vraaggesprekje gehoord met Michel Kagenaar op de radio.
Hij vertelde dat er in het huidige economische klimaat juist meer mensen wegblijven dan dat ze op de ster afkomen!
Hij vond dit een Nederlands verschijnsel omdat (volgens hem) in Nederland een ster geassocieerd wordt met duur, terwijl het juist zou moeten gaan om kwaliteit.
Hij wil graag vrijuit kunnen koken met producten die misschien wat minder duur zijn dan de top producten die je bij een sterrenzaak verwacht en hij wil vooral meer sfeer en gezelligheid die "gewone gasten" brengen. In tegenstelling tot de formele sfeer van zijn (huidige) grote groep zakelijke clientèle.
Ik heb wel respect voor die argumenten.
ik heb zelf iets soortgelijks van dichtbij meegemaakt, Iemand kookt de sterren van de hemel in haar restaurant. kreeg een ster en de sfeer veranderde: "Mensen kwamen op de ster af, wilde dáár gezien worden, bestelde de duurste wijnen en gerechten maar proefde eigenlijk nauwelijks wat ze aten."
Ze heeft de tent verkocht en is een klein "gezellig" restaurantje begonnen heel ergens anders. geen pretenties maar nog steeds dezelfde kwaliteit, toewijding en liefde voor het vak!
Voor mijzelf als consument gaat Kwaliteit boven alles maar qua ambiance zit ik liever in een eetcafé dan een sterrenzaak.
Hij vertelde dat er in het huidige economische klimaat juist meer mensen wegblijven dan dat ze op de ster afkomen!
Hij vond dit een Nederlands verschijnsel omdat (volgens hem) in Nederland een ster geassocieerd wordt met duur, terwijl het juist zou moeten gaan om kwaliteit.
Hij wil graag vrijuit kunnen koken met producten die misschien wat minder duur zijn dan de top producten die je bij een sterrenzaak verwacht en hij wil vooral meer sfeer en gezelligheid die "gewone gasten" brengen. In tegenstelling tot de formele sfeer van zijn (huidige) grote groep zakelijke clientèle.
Ik heb wel respect voor die argumenten.
ik heb zelf iets soortgelijks van dichtbij meegemaakt, Iemand kookt de sterren van de hemel in haar restaurant. kreeg een ster en de sfeer veranderde: "Mensen kwamen op de ster af, wilde dáár gezien worden, bestelde de duurste wijnen en gerechten maar proefde eigenlijk nauwelijks wat ze aten."
Ze heeft de tent verkocht en is een klein "gezellig" restaurantje begonnen heel ergens anders. geen pretenties maar nog steeds dezelfde kwaliteit, toewijding en liefde voor het vak!
Voor mijzelf als consument gaat Kwaliteit boven alles maar qua ambiance zit ik liever in een eetcafé dan een sterrenzaak.